🛁 Gerçek Hikaye: “Buharın İçinden Beni Gördü”
Aynı çatı altındaydık.
Annem başka biriyle evlenmişti.
Onun ilk evliliğinden bir kızı vardı…
Üvey kız kardeşim, Dila.
2 yaş büyüktü benden.
Ama evdeki varlığı çocukluk değil, kadınlıktı.
O gün okuldan önce sabah duş alıyordu.
Ben mutfaktan geçerken banyonun kapısının açık kaldığını fark ettim.
Buhar camlara vurmuş, içerisi neredeyse görünmüyordu.
Ama içeriden gelen ses netti:
Suyun vücuduna değdiği her anı duyabiliyordum.
🚪 Yan gözle baktım.
Vücudu silüet halinde görünüyordu.
Saçlarını geriye atarken yüzü aynaya döndü…
Ve o an göz göze geldik.
Ama bağırmadı.
Kapatmadı.
Sadece bakmaya devam etti.
Sonra duşa elini uzattı, suyu kapattı.
Ve bana aynadan bakarak fısıldadı:
“Ne zamandır bakıyorsun?”
🔥 Geri çekilmedim.
İçeri girdim.
Buhar hâlâ her şeyi sarıyordu.
Ama bedenlerimiz birbirine mesafesizdi artık.
O bana döndü.
Göğüsleri su damlalarıyla titriyordu.
Ben elimi beline koyduğumda, geri adım atmadı.
Aksine… dudaklarıma yapıştı.
Duşun içinde, fayanslara yaslanmış halde kalçalarını elime aldı.
Göğsünü ağzıma bastırdı.
“İçimde ne varsa… bugüne kadar bastırdım,” dedi.
Ve sonra beni içine aldı.
Her hareketinde su sesi daha da hızlandı.
Ama sesimiz… çok daha yüksekti.
💦 Aynada ikimizi gördüm.
Saçlar dağınık, ten kırmızı, nefesler buhara karışmıştı.
Sonra aynaya yaslandı…
Ve bana dönüp şöyle dedi:
“Bugünden sonra bu evin duvarları bizi saklamayacak.”
📍 Aile tanımı o gün değişti.
Ama olanı anlatmadan geçemedim: