🎊 Gerçek Hikaye: “Gelin Zozan, Güveyi Ben Oldum”
Köyde düğün vardı.
Amcamın oğlu Servet evleniyordu.
Gelin şehirliymiş ama köylüden daha güzel:
Adı Zozan.
Gece herkes dağıldı.
Gelin odasına Servet girecek,
ama o sarhoş gibi olmuş, sızdı damda.
Ben de içeriden çıktım, tesadüfen gelin odasının kapısı açıktı.
Girdim usulca.
Zozan duvaklıydı.
Sırtı bana dönük yatıyordu.
Yaklaştım, elimle omzuna dokundum.
“Sen misin?” dedi.
Sesimdeki tınıyı tanımadı belki… ama vücudumda karar kıldı.
🔥 Elimi sırtından beline indirdim.
Kalçası elimde kaldı.
Duvak yavaşça kaydı,
saçları açıldı.
Göğsüne dokundum…
Teni sıcaktı, kalbi hızlı.
“Bu gece benim gecem,” dedi fısıltıyla,
“Sen kimsin önemli değil.”
Yavaşça iç çamaşırını sıyırdım,
kendiminkini de…
ve içine girdim.
💦 İlk nefesini tuttu,
sonrakini bıraktı.
Parmakları sırtımı çizdi,
göğüslerini avuçladım.
Zozan sabaha kadar
adımı sormadı…
ama her içeri girişimde
isimsiz bir çığlık attı.
🛏️ Gün ışıdığında,
göğsüme başını koydu.
“Servet…” dedi.
Ben de bir şey demedim.
O sadece gülümsedi.
Belki bildi, belki bilmedi…
Ama bedenin kimi seçtiğini hissetti.
📍 Bu sır, köyün tozuyla örtüldü.
Ama ben Zozan’ı…
hiçbir duvaktan unutmadım.
👤 Karakter: Zozan