💍 Gerçek Hikaye: “Evlilik Yüzüğünü Çıkarırken…”
Market çıkışında çarpıştık.
Sepeti devirdi.
Eğildi, topladı, göz göze geldik.
“Affedersin,” dedi.
Sesinde yorgun bir tutku vardı.
Parmağında parlayan yüzükten gözlerimi kaçırdım.
Ama o kaçırmadı.
Aynı apartmanda oturduğumuzu öğrendi.
Asansöre bindik.
Ve o an fısıldadı:
“Eşim şehir dışında… kahveye beklerim istersen.”
🏠 Eve girdiğimde sabah ışığı içeriyi yumuşatıyordu.
Kahve bahaneydi.
Çünkü fincanlar bile dolmadan…
O mutfağın masasının kenarına yaslandı.
Sabahlığı dizlerinin üzerinde durmuştu.
Ve o parmakla yüzüğünü yavaşça çıkardı.
“Unutalım… sadece bu gece için evli değilim.”
🔥 İlk dokunuşumda vücudu titredi.
Boynundan aşağıya inerken ellerim artık kontrolsüzdü.
Göğsü, beli, kalçası…
Her yeri bana ait gibi davrandı.
O mutfak sandalyesine oturduğunda bacakları tamamen açılmıştı.
Ve ben çömeldim.
Tüm diliyle ona konuşmaya başladım.
Nefesi boğazımda kesildi.
Tırnakları masaya gömüldü.
Sonra beni kucağına çekti.
Üzerime oturduğunda artık hiçbir şey geri dönemezdi.
“İçimde… kendimi yeniden hatırlıyorum,” dedi.
“Kocam böyle hissettirmiyor.”
🛏️ O geceyi salonda, yerde, mutfakta ve duşta yaşadık.
Yüzüğünü bir daha takmadı.
Sabah, sadece iç çamaşırlarıyla kapıyı açıp uğurladı beni.
Son bakışında hâlâ aynı ateş vardı.
📍 O kadının adı bende kalacak.
Ama yaşadıklarımız… turkaramamotoru.net’da sonsuza kadar yazılı.