🏖️ Gerçek Hikaye: “Baban Gittiğinde Ben Kaldım”
Yazlıkta yalnız kalmak güzeldi…
Ama bu sefer yalnız değildim.
Babamın yeni eşi, yani üvey annem Zeynep Hanım da bizimleydi.
Babama göre zarif, mesafeli, olgun bir kadındı.
Ama bakışları… hiç öyle değildi.
Havuzdan çıktığımda gözleri üzerimdeydi.
Ve havlu getirme bahanesiyle yanıma geldiğinde…
“İyice büyümüşsün… bu yaz farklı olmuşsun,” dedi.
🌡️ Babam şehir dışına gitmek zorunda kaldı.
Evde sadece ben ve o kaldık.
Akşam dışarı çıkmamı istemedi,
“Evde vakit geçirelim, birlikte film izleriz,” dedi.
Gece televizyon karşısındaydık.
İncecik şort giymişti.
Göğüslerinin hatları atletinden belli oluyordu.
Filmin ortasında klimayı kapattı.
“Çok sıcak,” dedi ve atletini çıkardı.
Göğüsleri çıplaktı.
Ama bunu saklamadı.
Bana bakarak devam etti:
“Sen artık çocuk değilsin… görmende sakınca yok.”
🛋️ Sonrası sessizlikti… ama bedenler konuşuyordu.
Yanıma yaklaştı, dizini dizime dayadı.
Elini bacağıma koydu.
Ve gözlerimin içine bakarak fısıldadı:
“Ben bu evde sadece üvey değilim artık…”
Parmaklarıyla şortumun içinden dokundu.
Ben nefes alamıyordum.
Ama o her şeyin kontrolündeydi.
Kucağıma oturduğunda kalçası çıplaktı.
İç çamaşırı giymemişti.
Göğüsleri göğsüme değdiğinde, sadece bir şey mırıldandı:
“Sakın durma…”
🔥 O gece yazlığın salonu ter, ses, buhar ve yasakla doldu.
Koltuk, halı, mutfak tezgâhı…
Her yer onun izini taşıyordu.
Ben artık bir çocuk değildim.
Ve o… bir eş olmaktan çıkmıştı.
Sabah olduğunda hâlâ üzerimdeydi.
Ve gözlerimin içine bakarak söyledi:
“İstersen babana söyleyebilirsin.
Ama istersen… bu bizim sırrımız olur.”
📍 Bu sırrı saklayamazdım.
Ama paylaşmak için tek doğru adres vardı: